Startlight

This is a song I wrote way back when I was in college. It is missing the second stanza. I was hoping that if any of you guys have the logbook where this was written, can you help me re construct this song?

Thanks!

Starlight
By Sentinel

I saw a beautiful star tonight
A star that shines above in the heavens
Shining as far as the eye could see
I wish that start belongs to be

So I pray
Starlight in the sky
I whish you were here with me tonight
Starlight in the sky
Just shine on me and I'll be alright
Starlight in the sky
I need you, please shine on me

(2nd Stanza)

So I pray
Starlight in the sky
I whish you were here with me tonight
Starlight in the sky
Just shine on me and I'll be alright
Starlight in the sky
I love you, my Starlight

2 things keeping me awake tonight

1. This monsoon rain that never seems to stop.

2. This concern my wife said earlier.

Sleep

I need to sleep. But once I'm awake, it very hard for me to get back to bed...

Sentinel Series Poems

I've been rummaging through old stuff that I had and found this in the sentinel era poem that I wrote.

The Road

I see a road ahead of me
so straight and long as the eye could see
there is no bump not even a bend
but from where I stood there is no end

Why do you have to leave me here
All alone, all I have is fear
That you will never come back to me
and just be a dream I once could see

You didn't have to go with him
Without you here my sky is dim
You didn't have to break my heart
It kills me that we are apart

I see a road ahead of me
so straight and long as the eye could see
To where it leads I do not know
But always remmember that I love you so

Skyflakes at Milo

Kay tagal ko na palang hindi nakakapag sulat dito sa aking blog. Akala ko nung Pebrero ay maipapatuloy ko na ang aking pagsusulat. Pero sabi nga nila, huli man daw at magaling, eh huli pa din.

Napakaraming bagay ang napapag desisyuna, nalilikha o maisasaayos sa pamamagitan ng isang tasang Milo at isang pakete ng Skyflakes. Sa amin kasi nuon, isang tasang Milo lang, mahabang usapan na ang nararating. Sa mga panahon kasi ngayon mas gusto ng mga tao ang mag Starbucks kaysa magmuni muni kasabay ng simpleng kasiyahang idinudulot ng mainit na tsokolate at biskwit.

Napakahilig na natin sa kung anu anong mga bagay na bago o uso kahit medyo may kamahalan ito. Gusto natin makisabay sa uso dahil nahihirapan tayo dahil ayaw nating maiwanan ng byahe. Sabi nga, matitis mo ba na sila ay merong bagong cellphone at ikaw ay wala. Ito nga ang tinatawag na Social Pressure. Sabi nga nung isang nagsalita sa amin tungkol sa pamumuhunan, napaka hirap daw para sa mga nagsisimulang mamuhunan ang tisin ang Social Pressure dahil natural daw sa atin na makihalubilo sa mga tao. At dahil dito, hindi minsan maiwasan na ikumpara natin ang ating sarili sa iba. Partikular na ang kung ano ang meron sila na wala sa atin.

Naalala ko tuloy itong kwento ng isa kong kakilala. Mayroon daw silang pagtatalo ng kanyan kabiyak tungkol sa kung anong modelo ng iPhone ang bibilhin. Pareho kasi sila ng trabaho at lahat daw sa kanilang opisina ay naka iPhone na. Halos buong araw daw silang nagtatalo kung ano ang bibilhin. Maghapon din silang nasa harap ng computer at nagbabasa ng mga blogs tungkol sa kung anong modelo ang mas maganda. Sa kanilang pagtatalo biglang nagsalita ang kanilang limang taong gulang na anak. Ang sabi ng bata "Away kayo ng away, wag na tayong bili". Nabigla ang mag asawa sa sinabi ng bata at natauhan sila. Pinagpaliban muna nila ang pag bili ng nasabing iPhone at tamang tama naman dahil kinailangan nila ang pera makalipas ng isang lingo.

Napaka hirap ngang labanan ang social pressure. Lalu na kung malabo para sa sa iyo ng pagkakaiba ng kung ano ang iyong kailangn at kung ano ang inyong gusto. Pero ika nga ng isa kong kaibigan na itago ng lang natin sa pangalang Ka Bert "Kung hindi mo kailangn, bakit mo bibilhin?" Kaya ako Samsung Galaxy S II ang bibilhin ko! (joke)

Maraming salamat nga pala sa aking asawa na nagbigay sa akin ng Milo. Ayan tuloy meron akong naikwento.

Ang Pagbabalik!

I'm reviving this blog after an almost three year hiatus. Hopefully I can blog about some of the places I've been and the places I want to go to. So stick around peeps!

Last Song Syndrome